#2 Routines vinden

3 minuten leestijd

Zo, het weekend komt dichterbij en ik begin net te wennen. De stage, de taal, de mensen, het alleen zijn en weg van alles en iedereen, het land van heuvels en dalen waar fietsen ongewoon is en het water uit de kraan ondrinkbaar is. Wennen wil alleen niet zeggen dat ik Nederland en jullie niet meer mis, het wil alleen zeggen dat het goed gaat.

"s Ochtends gaat de wekker vroeg en rol ik uit mijn warme bedje en zo de kou in. Gelijk is mijn slaap verdwenen en zoek ik snel mijn kleren bijeen, om ze vervolgens snel aan te trekken. Het ontbijt staat, in de voortent, in de koelkast, waarvan ik me afvraag waarom ik hem aan heb staan; in de voortent is het immers ook maar 10 graden… Op mijn sokken glip ik naar buiten, ril even, pak mijn ontbijt (heerlijke Yoghurt toetjes, met 80% melk…?) en glip weer terug naar binnen. Wanneer het tijd is om te gaan, pak ik mijn spullen, een banaan of wortel voor onderweg, en vertrek richting Hermanns Landschaftsarchitektur / Umweltplanung. Het is 4,5 km fietsen waarvan 4 bergaf en 0,5 bergop; heel fijn "s ochtends, maar "s avonds is dat wel een ander verhaal…

Eenmaal op stage begint mijn iPad vrolijk alle mailtjes / berichten te versturen en documenten en andere zaken te synchroniseren met het thuisfront, terwijl ik aan mijn dag als stagiair begin. Een eigen computer (zonder internet verbinding i.v.m. beveiliging), een groot bureau en uitzicht op mijn stagebaas en de omgeving. (Ooh en het toetsenbord is Duits!) In het kantoor is alles netjes geordend, gelabeld en gestapeld; zoals van een Duitser te verwachten is. Misschien leer ik er nog wat van? Het beste? tot nu toe bevalt het me op stage! Alleen elkaar verstaan is soms nog een probleem… Gelukkig is gebaren taal een uitvinding van de mens en kan ik hier dankbaar gebruik van maken. Tot nu toe zijn we er altijd uit gekomen, al komt er nu wel een grote test: een planbeschrijving schrijven in het Duits.

Aan het eind van de werkdag haal ik nog snel even de krant en nieuwe e-mails binnen en vertrek weer richting de caravan; bergop wat best tegenvalt. Aan het eind wordt ik echter beloond met de een maaltijd die ik nog even mag maken. In de tijd dat dat het eten gaar wordt, knabbel ik vast op een komkommer die het koken meestal niet overleeft. Na het eten komt de onvermijdelijke afwas, oke hij is een dag of twee uit te stellen, maar uiteindelijk is hij daar dan toch… Handen uit de mouwen, koolzuurhoudend water verwarmen, nep-Dreft erbij en wassen maar! Op de bank, met een brandend kacheltje als gezelschap, zit ik rustig mijn krantje te lezen. Tegelijkertijd begint het toch wel heel rustig en leeg te voelen, muziekje erbij, nee helpt ook niet… Mail! Heb ik jullie toch nog bij ;)

Nog een boek lezen en dan maar slapen.

Mochten jullie willen reageren, dat kan hieronder of via de mail. (momenteel duurt het even voor een reactie verschijnt, maar na het weekend is dat opgelost)

Wat denk jij? Stuur eens een mail!