#4 De trein rijdt niet

3 minuten leestijd

“Dames en Heren: De trein naar Amsterdam centraal, rijdt niet naar Amsterdam Centraal…” werd er omgeroepen op Station Roermond op vrijdag avond 3 februari.

Het was -22 °C en Nederland kreeg het zo koud dat het besloot om onder de witte deken te kruipen. De natuur is er dol op; het houdt de planten “warm”, zorgt ervoor dat er nog voldoende zwemwater is voor de vissen en de eekhoorn raken de weg kwijt en zo hun voorraad eikeltjes. Nieuwe bomen in het voorjaar! De mens is er minder dol op; wegen raken onbegaanbaar, treinen vallen stil en passagiers schreeuwen het uit, het ijs groeit niet meer aan en kinderen willen niets liever dan een sneeuwpop maken of met de slee de dijken af.

Het is eindelijk winter.

Voor de NS betekent winter ook wel: Wij zijn er klaar voor! Alleen nu even niet… en zo gebeurde het dus dat mijn weekendje samen met Charlotte in Duitsland niet door kon gaan. Vast gevroren wissel en kapotte seinen zorgden ervoor dat Culemborg werd afgesneden van de rest van de samenleving. Nou eigenlijk iedere stad die boven de rivieren lag had daar last van…
Dus besloot ik, tegen alle adviezen in, naar Tilburg te gaan met de trein. Het vroor, het sneeuwde een beetje en ik was in Swalmen, parkeerde de auto en wachtte op de trein. De boemeltrein van Veolia kwam zoals ondertussen gewoonlijk was een minuut te laat aan en deed uitnodigend zijn deuren open. Ik vloog de warmte in.

“Dames en Heren: De trein naar Amsterdam centraal, rijdt niet naar Amsterdam Centraal…” werd er omgeroepen toen ik aankwam op station Roermond. Gelukkig hoefde ik maar tot station Eindhoven, zo’n 4 stations eerder. De intercity van de NS kwam op tijd, vertrok op tijd en kwam op tijd aan in Eindhoven. Het was alsof alle berichten op Twitter, Facebook, ns.nl en honderden nieuws sites vreselijk overdreven waren. Ik stapte uit op Eindhoven en werd verzwolgen in de chaos. Mensen die heen en weer renden, vol goede hoop naar de borden keken, mensen die zich aan het NS personeel leken vast te klampen en mensen die de familie belden om te vertellen dat ze niet meer thuis zouden komen. Ik stak dwars het perron over, stapte in, de deuren gingen dicht en ik was op mijn weg naar Tilburg. De chaos had voor mij nog geen 2 minuten geduurd.

Het weekend was rustig en koud. Op het avondje bij Kim en Hans, het drankje samen met Ushanty en de MacBook Pro vs. MacBook Air praat, was er weinig te doen. Daarom besloot ik om mijn lieve vriendinnetje toch nog op te zoeken, ook al werd het mij door alles en iedereen, ja zelfs mijn vriendinnetje, afgeraden! Ik stapte in de trein en stapte zonder vertraging uit op Culemborg centraal. Na een veel te kort half uurtje, stapte ik de trein weer in en stapte wederom zonder vertraging in Swalmen uit. Weer terug naar Duitsland, terug naar de kou.

Ontplofte flessen koolzuurhoudend water verwelkomde mij. Het had duidelijk gevroren in Duitsland en mijn keuken moest het daarvoor ontgelden. Een laag ijs van een centimeter dik lag bovenop het keukenblok met een oranje gloed van de sinas erdoorheen.

Het vroor binnen en buiten en jammer genoeg ook in mijn bed.

Tot snel!

6 februari

Wat denk jij? Stuur eens een mail!