Alles Ligt Stil

2 minuten leestijd

Alles ligt stil

Het gaat niet zoals ik wil. Onderdelen kwamen niet binnen en moesten opnieuw besteld worden; waardoor de mpcnc niet goed werkte. Mijn hoofdpijn is teruggekeerd. Ik ben altijd moe en soms somber. Alles wat ik doe duurt langer of gebeurt niet.

Alles ligt stil.

De wekker maakt mij wakker en ik sta op uit bed, kleed me aan, en ga naar beneden om de ravage van de dag ervoor op te ruimen. De vaatwasser moet leeg, en daarna vol, het afval verzamelen en sorteren in de juiste bakken, de losslingerende spullen moeten terug op hun plek komen te liggen; oh het is alweer tijd om te gaan, maar ik was nog niet klaar…

Op werk sleuren de vragen van collega’s, schuldgevoel, en vragende klanten me door de ochtend heen. Mijn hersenen laten weten dat zij er ook nog zijn door op de wanden van hun huis te slaan.

Rond het middaguur geeft een warm zonnetje mij afleiding en de energie om nog even door te gaan. Mijn lijf kan het dan weer even aan, mijn hoofd zoekt een bed om te slapen.

Terug op werk liggen de vragen al weer klaar, en doet mijn lichaam zijn werk terwijl mijn hoofd mee probeert te doen. Op de achtergrond speelt mijn lichaam “Boem boem boem” in een bijna ritmisch patroon, om mij eraan te herinneren dat mijn hersenpan te klein is.

Aah de klok tikt om, en als een reflex drukken mijn vingers op cmd+s en vervolgens cmd+q; het is tijd om naar huis te gaan en nog een beetje zon te pakken1.

Toe aan rust kom ik thuis en wacht de keuken op een maaltijd, en met een beetje geluk had ik deze ochtend de ravage opgeruimd; tijd voor de volgende. Snijden, wassen, koken, bakken, stampen, serveren, en dam eten.

Verplichtingen voorbij zakt mijn lichaam ineen en besluit alle wensen van mijn hersenen te negeren. Wat ik wil is niet belangrijk voor mijn lichaam, want hier en nu moet niets en is er rust; frustratie brand als het vagevuur.

De klok tikt om en mijn lichaam doet een laatste inspanning om de trap op te lopen en te zoeken naar een plek om languit te gaan liggen. Mijn ogen sluiten en openen met het geluid van de wekker.

  1. De duistere maanden komen eraan, het einde van het licht; het moment waarop er voor mij nog maar één uur zon per dag bestaat.  ↩︎

Wat denk jij? Stuur eens een mail!