Prikken Tegen Tranende Ogen en Een Lopende Neus

3 minuten leestijd

Langzaam krijgt mijn neus een functie naast de visuele indicator dat ik een mens ben; ik kan weer (een beetje) ruiken! Nog een paar jaar en hij zou zijn bedoelde functie terug hebben.

Sinds mijn tiener-jaren heb ik last van hooikoorts; een verstopte neus en (bijna) niets kunnen ruiken, tranende ogen, en uitslag op men lichaam als ik in de buurt kwam van een plant of iets durfde te bloeien. De november maand was de fijnste maand van het jaar, want er was bijna niets dat bloeide, en door de regen was ik veel binnen. December was al weer vervelender met al die kerststukjes en in Januari beginnen de bomen al te bloeien…

Maar na jaren van jeukende armen, een waterige blik, en niets ruiken, ontdekte ik dat er een prik was genaamd Pollinex ¹. Nouja, één prik is misschien een understatement… maar dat is nu even niet belangrijk.

Het begon met een bezoek aan de huisarts, die me een doorverwijzing gaf voor een allergie onderzoek op het ziekenhuis; de zogeheten intracutaantest. Daar kwam al gauw uit dat ik allergisch ben voor eehm alles wat leeft²‽ Huisdieren kan ik ontlopen, maar bomen en planten zijn overal en blijven dus een probleem. Na de krastest kon ik door naar het volgende hokje: de KNO-arts. Die bekeek de binnenkant van mijn luchtwegen en ontdekte dat ik ook nog een scheef neusschot had; dat kan eventueel recht gezet worden om meer lucht te geven, maar voor nu was er niets zichtbaar wat een prik in de weg stond. De afspraak werd gemaakt en eind september kreeg ik de eerste prik voor mijn boom-allergie.

Nadat de prik gezet is moet je een halfuur blijven zitten, zodat ze zeker weten dat je geen anafylactische shock krijgt; want ja, het is niet dagelijks dat je een overdosis krijgt van exact dat waar je allergisch voor bent. De volgende afspraak vindt ongeveer twee weken later plaats, en dat 3 maanden achter elkaar. Als je vervolgens het geluk hebt ook voor grassen allergisch te zijn, zoals ik, dan mag je na die drie maanden een tweede serie prikken laten zetten.

De prikken worden met kleine naalden gezet in de achterkant van mijn bovenarm en geeft een licht scherpe prik. Daarna zwelt de plek wat en is het gevoelig voor aanraking, maar goed te doen. Ik krijg geen last van tranende ogen of een dichte neus, alleen een moe gevoel voor 1 à 2 dagen.

Het vervelendste aan de prikken is dat ze in het ziekenhuis gezet moeten worden en het ziekenhuis is voor mij een halfuur rijden; om de twee weken kost het mij dus ongeveer 2 uur van mijn dag.

Ik ben nu halverwege jaar 2 en mag dus nog even, maar ik heb al wel het gevoel dat het iets geholpen heeft. Mocht je ook snotterend door het jaar gaan, vraag eens bij je huisarts naar een desensibilisatie-injectie, misschien dat het je helpt.

Wat denk jij? Stuur eens een mail!